Lokale oplossingen met intergalactische dimensies

 

 

Een buitenaards wezen zit op een sokkel. Een eerste foto toont hem naakt, onaangeroerd. Bezoekers worden uitgenodigd om willekeurig pleisters op hem aan te brengen. Die kunnen zelfs over elkaar heen worden geplakt, zodat ze aangroeien als een ziekte. Door de pleisters verandert de vorm van het beeld. Om de vormverandering vast te leggen worden geregeld foto’s gemaakt, die naast de originele foto komen te hangen.

Het ‘pleisterplakken’ staat voor de manier waarop problemen worden aangepakt. De bezoeker werkt lokaal (in de tentoonstellingsruimte) mee aan de oplossing van een probleem dat hem overstijgt. Is dit soort oplossing typisch menselijk of eerder buitenaards gedrag? Deze aanpak moet haast noodzakelijk tot oppervlakkige oplossingen leiden.