Sint-Sebastiaan werd in derde eeuw in Gallië geboren. Hij sloot zich als legionair aan bij het Romeinse leger en schopte het tot kapitein onder keizer Diocletianus. De jonge Sebastiaan was echter christen, een in het Romeinse Rijk verboden godsdienst. Deze beperking van zijn vrijheid van denken moet hem een claustrofobisch gevoel hebben gegeven.
Toen men ontdekte dat Sebastiaan een christen was, werd hij ter dood veroordeeld. Boogschutters doorboorden hem met hun pijlen en lieten hem voor dood achter, maar een christelijke weduwe verzorgde hem en hij overleefde. Vervolgens bood Sebastiaan zich bij Diocletianus aan, waarop die hem tot de dood door slagen veroordeelde. De straf werd uitgevoerd en zijn dode lichaam in een riool gedumpt. Het lijk werd door een andere vrouw gevonden. Sebastiaan zou in haar droom verschijnen en haar opdragen hem in de buurt van de catacomben te begraven. Zijn graf groeide uit tot een pelgrimsoord.
In dit performatieve kunstwerk zet ik Sint-Sebastiaan, zonder pijlen in zijn lijf, letterlijk gevangen in een inox kooi. De bedoeling is om Sint-Sebastiaan uit deze kooi te laten ontsnappen. Het uit rundsvet met glaskorrels opgetrokken beeld wordt in wisselende posities aan een infraroodstraler blootgesteld. De afgegeven warmte doet het beeld langzaam smelten en vervormen. De glaskorrels vallen of glijden door hun gewicht naar beneden.
Je kan bezwaarlijk van een ontsnapping spreken als je er het leven bij laat, of als je niet meer naar je oorspronkelijke vorm kan terugkeren. Toch verschijnt er verrassend nieuw leven. In de kern van het beeld, op de plaats van Sebastiaans hart, zit een vogeltje dat misschien net klein genoeg is om samen met de bewegende materie uit de kooi te ontsnappen.
Het verhaal van de vroegchristelijke Sint-Sebastiaan inspireerde tal van renaissanceschilders en beeldhouwers. Terwijl Sint-Sebastiaan in het verleden vooral als gevangene of slachtoffer werd afgebeeld, transformeert hij in dit werk figuurlijk tot een klein, vrij vogeltje.
Impressie van het smeltproces. (Opnames door Ako Versweyveld)
