Tijdens het maken van de grote gele mal van het project ‘Sint-Sebastiaan met vogels nr.3’ filmde Niko een koolmees aan het raam van zijn atelier. Het vogeltje bleef continu tegen het raam aanvliegen. Zag het in de reflectie een indringer van het territorium, een mogelijke paringspartner of was het bedrieglijk verliefd geworden op zichzelf, zoals Narcissus op zijn spiegelbeeld in het water?
Het kunstwerk ‘De ornitholoog’ toont een vogelkooi waarin een gitzwarte box staat. De zitstokjes en de voederbakjes zijn omgekeerd aan de kooi bevestigd. Op de kooi ligt een spiegel met daarop een object, een combinatie van een verrekijker en een VR-bril.
Om het kunstwerk volledig te beleven moet de toeschouwer de ‘VR-verrekijker’ oppikken en er door kijken. In de VR-verrekijker is het filmpje van de koolmees te zien, in een perspectief van 360 graden. De toeschouwer moet het lichaam bewegen om de vogel te kunnen bespieden. Omstaanders zien de toeschouwer met de VR-verrekijker dezelfde bewegingen maken als een ornitholoog die in de natuur met een verrekijker vogels wil spotten.
Dit kunstwerk roept vragen op over wat we bekijken en hoe we dit doen. Of worden we zelf, onwetend, bekeken? Zitten we net als de ornitholoog gevangen in een gitzwarte doos, een bepaald standpunt, perspectief of realiteit? Hoe geraken we eruit?
